मासिक पाळी

मासिक पाळी ,

बापरे!!! हा विषय का दुसरा विषय नाही का? इथून सुरवात. या विषया विषयी आपल्या कडे समज कमी आणि गैरसमज जास्त आहेत. कधी पासून लिहायची इच्छा होती पण थोडीशी भीती हि होती मनात. वादाचा विषय का लिहावा? सुरवातीलाच रोष ओढवून का घ्यावा? पण आज " जागतिक महिला दिनानिमित्त " वाटले कि लिहावेच  आता.

आपण सगळ्यांनीच या गोष्टीचा बाऊ करून ठेवला आहे. आम्ही लहान असताना मोठी माणसे सांगायची कि तिला शिवू नकोस तिला कावळा शिवलाय. तेव्हा विचार यायचा घरात कसा कावळा येतो? मी कधी पहिला नाही. एकदा गच्चीत खेळत असताना माझ्या डोक्यावर कावळा चोच मारून घेला. मी रडत घरी आले मला कावळ्याने शिवले आता मी पण बाजूला बसू ? मी नाही बसणार. तेव्हा मावशीने समजावले होते कि नक्की काय असते कावळा शिवणे. खरतर हि गोष्ट मुली सहावी सातवी मध्ये गेल्या कि समजावयाला हवी. पण आपल्याकडे जो पर्यंत तिला पाळी येत नाही तोपर्यंत ती गोष्ट लपवली जाते. हल्ली एक बरे आहे कि शाळेतच मुलांना या गोष्टीची माहिती दिली जाते. तरीही आपण हवे तितके मोकळेपणाने या विषयात चर्चा करत नाही. 

आपण हि गोष्ट इतकी चुकीच्या पद्धतीने कधी कधी मुलांना सांगतो कि त्या विषयाची किळस वाटते मुलींना. हि गोष्ट खरंतर एक देणगी आहे आपल्या स्त्री जन्मासाठी. ज्या मुळे  आपल्याला मातृत्वासारखा  खूप सुंदर , अप्रतिम आणि अवर्णनीय अनुभव  अनुभवायला मिळतो ,मग ती गोष्ट अशी किळसवाणी कशी असेल. 

काही घरात अजूनही हि गोष्ट पाळली जाते,  आपण जनावर पाळतो हि गोष्ट काही पाळण्यासारखी नाही. खरेतर हा प्रत्येकाचा वैयक्तिक प्रश्न आहे तरीही. या दिवसात होणाऱ्या त्रासामुळे तिला आराम  देणे गरजेचं आहे पण तिला ना शिवणे हा प्रकार चूकच ना? सासू ने आतापर्यंत पाळले  म्हणून सुनेने हि ती परंपरा पुढे सुरु ठेवावी हे किती योग्य आहे? ह्या मागचे वैज्ञानिक कारण कुणाला माहित असेल तर त्यांनी ते नक्की सांगावे. काही घरातले पुरुषही बायकोला साथ न देता आई म्हणते म्हणून हि गोष्ट करण्यास बायकोला भाग पडतो. एक स्त्रीच स्त्रीची भावना समजून घेत नाही तर पुरुष तर दूरच. वयात आलेली मुलगी घरात असली आणि तिला पाळी  असेल तर वडिलांना किंवा घरातल्या कुठल्याही पुरुषाला सांगितले जाते कि तिच्या पोटात दुखते आहे. पण त्या मागचे खरे कारण मात्र लपवले जाते. हल्ली मुले आई वडिलांशी सगळ्या गोष्टी शेअर करतात मग हि गोष्ट का नाही? आपल्या सगळ्यांचा जन्म याच गोष्टीमुळे झाला आहे मग घरातल्या पुरुषांना का सांगू नये हे. त्यांना हि कळू दे कि स्त्री ला किती दिव्यातून जावे लागते या काळात. काही देशात स्त्रियांना चार  दिवसांची सुट्टी दिली जाते याच काळात. सुनीता विल्यम , कल्पना चावला या सारख्या अंतराळात गेलेल्या स्त्रियांनी जर का हा शिवाशिवीचा खेळ खेळाला असता तर चालले असते का ? हल्लीच्या काळात सगळ्याच क्षेत्रात स्त्रियांनी आपली जागा निर्माण  केली आहे , काही ठिकाणी दिवस रात्र स्त्रिया कार्यरत असतात, अशावेळी त्यांना असली बंधन घालणे किती योग्य आहे? या काळात आपल्याला देवा जवळ जाणे हि निषिद्ध असते. ठीक आहे प्रत्येकाची श्रद्धा वेगळी प्रत्येकाचे विचार वेगळे .  आज प्रत्येक बाई कामानिमित्त बाहेर पडते अजून शंभर स्त्रियांना भेटते , ट्रेन मध्ये बस मध्ये सगळीकडेच तरीही आपण देवळात जातोच ना. ट्रेन मध्ये देवाची पुस्तक हि वाचतो .   आपण देवासाठी हार विकत घेतो, कधी कधी ते विकणारी स्त्रीच असते. कितीतरी ठिकाणी हल्ली देवदर्शनासाठी जाताना होणाऱ्या तपासणी साठी महिलाच असतात. बाहेर आपण सगळे चालवून घेतो, मग घरातच हे सगळे का ? माझ्या सारख्या असंख्य गृहिणींना हा प्रश्न पडला असेल कि नक्की हे कुठे लिहून ठेवले आहे? आणि जर कुणाला माहित असेल तर ते आम्हालाही कळावे.

देवाला बळी  दिलेल्या जनावराचे रक्त लोकांना चालते पण एका स्त्रीच्या कपड्यावर पडलेला रक्ताचा डाग मात्र चालत नाही. त्या बद्दल हजार शंका कुशंका मनात येतात.. 

इतकेच सांगायचे आहे कि ज्यांना या गोष्टी मनापासून कराव्याशा वाटतात त्यांनी कराव्या पण दुसऱ्यावर जबरदस्ती करू नये तसेच त्यांना नावे  हि ठेवू नये. बदलत्या काळाबरोबर आपणही थोडे बदलायला हवे.