मुक्ता

मुक्ता  सध्या माझी थेट  कमी आणि  नेट मैत्रीण जास्त झाली आहे. खरेतर  आमची मैत्री आम्ही दहावीत असताना झाली. दिवसातले कमीत कमी ४ तास आम्ही एकमेकींशी बोलतो , सुट्टीचे आणि काही ठराविक दिवस सोडले तर. आज हि तिला माझे आणि मला तिचे बहुतेक सगळ्यात पहिले गुड मॉर्निंग असते. सुरवातीला जरा अंतर ठेवणारी मुक्ता हळू हळू माझ्याशी बोलू लागली. शाळेच्या मधल्या सुट्टीत आम्ही चणे शेंगदाणे खायला बाहेर जायचो आणि पान पसंद नावाच्या गोड पानासारख्या लागणाऱ्या  गोळ्या ही खूप खाल्ल्या. पुढे कॉलेज ला गेल्यावर तिचे आणि आमचे कॉलेज वेगळे होते पण आम्ही एकाच क्लास ला होतो वैद्यसरांच्या . पण वैद्य सरांच्या क्लास च्या जास्त आठवणी नाहीत माझ्याकडे. फक्त एक गोष्ट आठवतेय कि एक राकेश नावाचा मुलगा तिला खूप चिडवायचा उगाचच. आणि हि जास्तच चिडायची मग तो अजून चिडवायचा तिला. मला वाटते एखाद फटका हि खाल्ला असेल त्याने मुक्ताचा . 

हा शाळेत असताना मात्र मला मुक्ताचे घर खूप आवडायचे. कारण आमच्या सगळ्यांची घरे बिल्डिंग मध्ये होती त्यांचा मात्र बंगला होता . त्यामुळे एक वेगळे अप्रूप होते. त्यांच्याकडे एक कुत्रा हि होता मला अजूनही आठवतेय आम्ही कसे लपून छपून जायचो तिच्याकडे. तो भुंकायला लागला कि त्यांना लगेच कळायचे कुणीतरी आले आहे. मुक्ताच्या घरी केलेली आमची "मोरूची मावशी" नाटकाची तालीम मला अजूनही आठवतेय. तालीम कमी आणि खादाड पणा जास्त झाला होता. मस्त भजी करून खाल्ली होती. त्यानंतर हि बऱ्याच वेळा मुक्ताच्या घरी जाणे झाले होते. आईवडिलांशिवाय आपल्या खोलीत बसणे हे मुक्ता कडे शक्य व्हायचे. 

कॉलेज नंतर आमचे भेटणे फार कमी झाले होते. माझ्या लग्नाच्या वेळी, तिच्या लग्नाच्या वेळी असे एक दोनदा भेटलो असू. माझ्या बाळंतपणात भेटायला येणाऱ्या २-३ मैत्रीणमधली मुक्ता एक. त्यानंतर २०१० मध्ये जेव्हा मृणाल च्या निमित्ताने आम्ही भेटलो ते काही बंद झाले नाही .३-४ महिन्यातून एकदा आम्ही भेटतोच.  मध्ये मात्र तिच्या जॉब साठी महत्वाच्या असणाऱ्या नेट सेट च्या परीक्षेत पास होण्यासाठी तिला खूप अभ्यास करावा लागत होता त्यामुळे ती आम्हाला वेळ देऊ शकत नव्हती.  मला खरेच कौतुक आहे तिच्या या मेहनतीचे. तिने सगळे त्याग केले या परीक्षेसाठी. कधी कधी तिला यशाने अगदी १-२ मार्क ने हुलकावणी दिली. पण तिने हार मानली नाही. सतत ७ वर्षे तिने या साठी मेहनत घेतली. त्या सतत च्या येणाऱ्या अपयशामुळे हि कदाचित मध्ये ती खूप चिडचिडी झाली होती. छोट्या छोट्या गोष्टींवर रागवायची. घर, नोकरी , अभ्यास या सगळ्यामुळे ती पुरती दमून जायची. अपुरी झोप, प्रवासाचा क्षीण सगळेच. पण यावर्षी मात्र यश तिच्या पदरात पडलेच. तिच्या मेहनतीचं चीज झाले. 
 दोन गोष्टी मुक्ताच्या आवडत्या आहेत एक म्हणजे पावभाजी आणि दुसरे म्हणजे मेहंदी. मेहंदी काढायला ती नेहमी मला गिऱ्हाईक  बनवते. अगदी नाईट आऊट साठी भेटायचे असले तरी हि मेहंदीचे कोण घेऊन येणार. त्यासाठी ती वेस्ट हुन ईस्ट लाही येते. एक आहे आपल्याला हवी असलेली गोष्ट मिळवायची जिद्द आहे तिच्यात आणि त्यासाठीची मेहनत हि ती करते.  मुक्ताचा नावडता विषय म्हणजे गणित. तिचे गणित पहिले तर समोरचा चक्कर येऊन पडेल. ती कॉमर्स मधून कशी पास झाली हे तिचे गणित पाहिल्यावर सगळ्यांनाच प्रश्न पडेल.
मुक्ताचा जसा राग भारी तसेच भारी तिचे हसणे. अगदी सातमजली गडगडाटी हास्य. तिला नॉर्मल हसता येतच नाही बहुतेक.
जसे आमचे नेट वर रोज बोलणे असते तसे मी विरार ला असताना आम्ही लागोपाठच्या ट्रेन ला असायचो. मग विवा सुपर मार्केट मधले एक दुकान हा आमचा भेटण्याचा अड्डा होता. आमची तासनतास तिथे गप्पा मारायचो. कधी कधी दीपाली, शीतल, रत्ना याही भेटायच्या आम्हाला तिथे. कधी कधी आमच्या शाळेच्या बाई हि भेटायच्या. गमतीने आम्हाला म्हणायच्या हि कि बरे आहे तुमचे इथे हि छोटेसे गेट टू गेदर होते. मजा यायची. कितीही बोललो तरी गप्पा संपायच्या नाहीत. अजूनही संपत नाहीत.

ती चिडली रागावली की खूप वाटायचे की बोलणे बंद करावे की काय तुझ्याशी पण नाही, जर गैरसमज करून मैत्री तोडणे किंवा बोलणे बंद करणे याला मैत्री म्हणत नाहीत. आज ह्या ब्लॉग च्या निमित्ताने तुला सॉरी म्हणते आपले जे काही फोटो पेपर मध्ये आले ते छापणाऱ्याने असे छापले कि तू त्यात नव्हतीस त्या वरून आपण बरेच वाद हि घातले , अगदी अबोला हि धरला. पण तो २-४ दिवसांसाठीच होता. त्यानंतर हि आपण तसेच बोलत राहिलो जसे आधी बोलत होतो.  एक गोष्ट मात्र लक्षात आली कि मी तुझ्याशी आणि तू माझ्याशी बोलल्या शिवाय राहू शकत नाही. आणि एक विनंती आहे जे काही तुझ्या मनात आमच्याविषयी (मी आणि मंदार) विषयी जे काही गैरसमज आहेत ते काढून टाक. आमच्या कडून काही गोष्टी अनावधानाने घडल्या असतील हि पण आम्ही कुठलीच गोष्ट तुला त्रास व्हावा, किंवा तुला टाळावे म्हणून मुद्दाम केली नाही.

खरें तर मी आणि मुक्ता अगदी रोजच बोलतो. ती सगळ्या गोष्टी मला सांगते  आणि मी ही बऱ्याच गोष्टी तिला सांगते  पण आज एक गोष्ट कबूल करते की अजूनही काही अश्या गोष्टी आहेत ज्या मी तिला सांगितल्या नाहीत.

मुक्ताचा  जितका मला राग आला आहे ना तितका माझा तिच्यावर विश्वास हि आहे. तिला सांगितलेली कुठलीही गोष्ट ती दुसऱ्या कुणाला कधीच सांगत नाही. किंवा तिला एखादी आपली गोष्ट माहित आहे म्हणून त्याचा गैरफायदा हि घेत नाही.  तिच्या विषयी एक गोष्ट मला आवर्जून सांगावीशी वाटते ते म्हणजे तिला माझ्याविषयी असणारी काळजी. मी कुठेही गेले, अगदी ते आमचे गेट टू गेदर असो किंवा मी माझ्या कामासाठी कुठे जाऊ दे. मी सुखरूप पोचल्याचा तिला मेसेज किंवा फोन नाही केला तर ताबडतोब दिलेल्या वेळेत तिचा फोन येतो. मला कधी बरे नसले तरी दिवसातून ३-४ वेळा माझ्या तब्बेतीची चौकशी करायला ती मेसेज नाही तर कॉल करतेच. 

तिच्यामुळे माझ्यात काही चांगले बदल हि घडलेत, मी दारासमोर रोज रांगोळी. काढायला लागले, जमेल तशी चालायला जायला लागले. तिच्यामुळे मी दालखिचडी बनवायला आणि खायला शिकले. त्याआधी मला हा काय प्रकार असतो माहित नव्हते.  आणि एक गोष्ट ती नेहमी मला सांगते की इतरांचा विचार करणे सोडून दे, पण ते काही माझ्याच्याने होत नाही.

खरंतर मुक्ता विषयी कधीपासून लिहायचे होते पण काही कारणे अशी होती की थांबले होते पण आता एक कारण असे घडली की मला खूप इच्छा झाली लिहायची.

मुक्ता तुझ्यामध्ये जो काही आमूलाग्र बदल झालाय ना तो कायम तसाच ठेव. आणि मला खूप छान वाटतं आहे की उशिरा का होईना तूझ्या लक्षात आल्या काही गोष्टी. खरतर हा तुझा १८०  अशांतला बदल आहे तो हळू हळू ३६० होऊ दे. मुक्ता तुझ्यात एक लहान मूलं दडलेले आहे त्याला तसेच ठेव , फक्त त्यामुळे  कुणी दुखावले जाणार नाही याची हि काळजी घे.
आणि एक गोष्ट मला आवर्जून सांगावीशी वाटते कि माझ्या प्रत्येक ब्लॉग ला कंमेंट देणारा जसा भूषण आहे तशीच एक मुक्ता हि. आणि मला खात्री आहे कि तिच्या जवळच्या लोकांमध्ये मैत्रीणमध्ये माझा पहिला नंबर लागतो. हो कि नाही ग ?