दीपाली कर्णिक

दीपाली म्हणजे मला पडलेले एक कोडे आहे कधी ती मला खूप जवळची वाटते तर कधी परकी . का माहीत नाही पण असे वाटते कधीतरी.. सॉरी दीपा. कदाचित तिचा कमी बोलण्याच्या स्वभावामुळे असेल.
दीपाली ची आणि माझी ओळख पहिल्यांदा झाली ती शाळेत दहावीत. माझ्या मागच्या  बेंचवर बसायची संदिती सोबत. खूप बडबड करायचो आम्ही. म्हणजे अभ्यास ही करायचो😊. शाळेत मला कळलं होते की तिच्या बाबांनी चोरांना पकडून दिलेय तेव्हापासून खूप उत्सुकता होती त्यांना पहायची.  त्यांना जेव्हा नुसते पाहिले तेव्हा भीती वाटली  होती. उंच ,झुबकेदार मिशा. एकदम पोलीस वाटत होते पण जेव्हा बोलले तेव्हा मात्र भीती एकदम गेली. 

दीपालीला लक्षात ठेवण्याचे अजून एक कारण म्हणजे तिचे चालणे. तिच्या चालण्याची विशिष्ट अशी लकब आहे.तिच्या बोलण्याची हसण्याची ,  इतकंच काय तर तिची केस बांधायची पण एक वेगळी स्टाइल आहे.दीपाली कर्णिक म्हटले कि आपल्याला पटकन तिचा चेहरा समोर यायलाच हवा इतके तिने तिचे ते वेगळेपण जपले आहे. 

मी दहिसर ला राहिला आल्यानंतर एक दोन महिन्यांत दीपाली ही बोरिवली ला राहायला अली. तिच्या वास्तुशांती चे फोटो तिने फेसबुक वर टाकले तेव्हा आम्हाला ही गोष्ट कळली होती. त्यावेळी मला खूप वाईट वाटले होते. संध्याकाळी बऱ्याच वेळा आम्ही एकाच ट्रेन ला असायचो तेव्हा तिने घर बघतोय असे म्हटले  होते पण हे एकदम घेऊन राहायला गेली मला शॉक होता.  माझा असा गैरसमज झाला होता की मी ही गोष्ट कुणाला तरी सांगेन म्हणून तिने मला सांगितले नाही. त्यानंतर जवळजवळ सहा महिने  मी तिच्याशी बोलत नव्हते. मी रागाच्या भरात काहीतरी बोलेन म्हणून तिने माझ्याकडे गणपती ला येणे ही टाळले. २४ सप्टेंबर ला जेव्हा आमचे गेट टू गेडर होते  त्यावेळी ती आल्या आल्या मला येऊन भेटली पण मी तिला म्हटलं आपण नानंतर बोलू मला थोडा वेळ हवाय. खरेच होते कारण मला रडायला येत होते. शेवटी जाताना जेव्हा ती बाय म्हणत जवळ आली तेव्हा मात्र मी खूप रडले. तिला ही वाईट वाटलं होते ती सॉरी म्हणत होती . पण अजूनही मला त्या गोष्टीची कुठेतरी खंत आहे मनात.

२००८ ते २०१० मी आणि दीपा सकाळी एकाच ट्रेन ला असायचो ८.११ आणि आमच्या सोबत कधीतरी सचिन राऊत( हा हा तो बाजूच्या डब्यात असायचा). खूप गप्पा मारायचो. दोघींची स्टेशन  वेगवेगळ्या बाजूला यायची तरी आम्ही एका बाजूला उभ्या राहून गप्पा मारायचो. संध्याकाळी हि आम्ही बऱ्याच वेळा मागच्या पुढच्या ट्रेन ला असायचो. मी आणि मुक्ता त्या विवा मार्केट जवळ गप्पा मारायचो तेव्हा ती हि कधी कधी यायची. त्याच दरम्यान मला संदीप खरे आणि सलील कुलकर्णी यांच्या " आयुष्यावर  बोलू काही " ची तिकीट मिळाली होती आम्ही दोघी त्या कार्यक्रमाला गेलो होतो. पण रात्री उशीर झाला आणि व्दिता राहत नव्हती म्हणून मनीष चा दोनदा फोन हि येऊन गेला म्हणून आम्ही कार्यक्रम संपायच्या आधी निघालो.
तसे शाळेत आम्ही खूप बोललो नाही आणि अशा हि आम्ही खूप जवळच्या अशा मैत्रिणी आहोत असे कुणी म्हणणार नाही. पण मी आणि दीपाली बऱ्याच वेळा , बऱ्याच ठिकाणी एकत्र असायचो. आमची लोणावळा ट्रिप खूप धमाल झाली , त्यावेळी निघायच्या दिवशी खूप  जोरदार पाऊस  पडत होता , त्यावेळी मी आणि दिपाली सतत एकमेकींच्या संपर्कात होतो. जायचे नाही जायचे हे ठरवत होतो. पिकनिक ला तर आम्ही गेलोच इतक्या पावसात. दीपाली आणि मी येताना एकाच गाडीतून आलो होतो. ती जास्त बोलत नाही पण मधेच एखादी गुगली मात्र मस्त टाकते. 
मंदार च्या घरी पहिल्यांदा जाताना हि मी दीपाली आणि रत्ना मितेश च्या गाडीत होतो. तेव्हा मितेश पहिल्यांदा गाडी मुंबईत नेतो आहे हे ऐकल्यावर त्यांच्या रीऍक्शन बघण्यासारखी होती. तेव्हा हि जात येता  खूप धमाल केली होती. 
अशा बऱ्याच गेट टू गेदर ला आम्ही एकत्र असायचो. कारण दोघी विरार पूर्वेला राहायचो. दीपाली ची एक गोष्ट आहे कि तिला जमते तेव्हा आणि तसे ती गेट टू गेदर ला यायचा प्रयत्न करते. उगाच कारण देत बसत नाही.  इतकेच कशाला माझ्या ऑपरेशन च्या वेळी ती मला बघायला हि आली होती. एरवी ती आठवणीने फोन करेलच असे नाही पण कुणी आजारी असेल, काही घटना घडली असेल तर मात्र ती ना चुकता चौकशी करते. 
दीपा माझ्या खूप समजूतदार मैत्रिणीनं पैकी एक आहे. तिचा प्रत्येक गोष्टीकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन वेगळा असतो. खूप समजूतदार पण घेते ती सगळ्या गोष्टी . तिला खूप चिडलेले , रागावलेले मी कधी पहिले नाहीये. (बाकी मनीष ला विचारावे लागेल 😃). पण मी तरी पहिले नाहीये.अजून एक गोष्ट दीपाली ऑफिस मध्ये खूप चांगल्या पदावर आहे. पण त्या गोष्टीचा तिने कधी गर्व केला नाही. कि कधी कुणाला कमी लेखले नाही.   

तिच्या लग्नानंतर दीपाली बद्दल मला जास्त जवळीक वाटू लागली कारण तिचा नवरा मनीष राणे आणि मी एकाच गावचे आमची वाडी ही बाजू बाजूची. त्यामुळं आपुलकी जास्त. तसेच दीपाचे कौतुक ही वाटते तिने सासर माहेर यात व्यवस्थित समन्वय साधला आहे. मी हि ओझरम ची असल्यामुळे मी समजू शकते कसा स्वभाव असतो "राण्यांचा". घर ,ऑफिस , शेजारी , मित्रमैत्रिणी सगळ्याच बाजू तिने खूप छान सांभाळल्या आहेत.  एक चांगली मैत्रीण, बायको ,आई, सून, जाऊ आणि मुलगी सगळ्याच भूमिका ती यशस्वीपणे  निभावतेय. 
अजून एक गोष्ट मला या ब्लॉग च्या निमित्ताने कबूल करावीशी वाटते ती म्हणजे हल्ली हल्ली मला एक गोष्ट जाणवली आहे , दीपा जरी बोलून दाखवत नसली तरी तिचा माझ्यावर खूप जीव आहे. आमच्या शाळेच्या ग्रुप संदर्भात काही गोष्ट असेल तर ती सगळ्यात आधी मला सांगते.
दीपाली तुला एक सांगायचे आहे "  जसा आतापर्यंत आमच्या राण्यांका सांभाळेस तसेच पुढे पण संभाळ गो बाय".