( रिटर्न गिफ्ट...... महाराष्ट्र टाइम्स, मुंबई टाइम्स २५. ०१. २०१८ )

रिटर्न गिफ्ट म्हटले की आपल्या डोळ्यासमोर एखादी वस्तू येते पण आमच्या वाढदिवसाला आम्हाला मिळले एक वेगळेच रिटर्न गिफ्ट.  

आम्ही कॉलेज ला होतो तेव्हा  मार्च १९९३. माझा आणि माझ्या मैत्रिणीचा वाढदिवस लागोपाठ असतो. अकारावीचे पहिलेच वर्ष कॉलेजमधला पहिलाच वाढदिवस म्हणून खूप आनंदी होतो. एक वेगळीच उत्सुकता होती. शाळेत गिफ्ट वैगेरे प्रकार नव्हते तितके पण कॉलेजमध्ये गेल्यावर ही प्रथा सुरू व्हायची साधारण. आमचे दोघींचे वाढदिवस म्हणून आमचा एक  मित्र खास आम्हाला गिफ्ट आणायला म्हणून चर्चगेट ला गेला होता.  तारीख होती १२ मार्च १९९३. साधारण ३-३.३० च्या दरम्यान बातमी आली की मुंबईत म्हणे खूप ठिकाणी बॉम्ब स्फोट झालेत.  म्हणजे अगदी दादर पासून चर्चगेट पर्यंत. बातमी ऐकून काळजात धस्स झाले. अरे बापरे!! आमचा मित्र तर चर्चगेट लाच गेलाय. त्या वेळी मोबाईल नव्हते आणि फोन ही आशा वेळी लगेच बंद व्हायचे. काय झाले असले?? आमचा मित्र सुखरूप असेल का ? या धकधूकीत घरी गेलो. बातम्या पाहिल्यावर टेन्शन अजून वाढले होते.  तो जिथे जाणार होता तिथे ही एका ठिकाणी स्फोट झाला होता. वाढदिवसाचा सगळा उत्साह निघून गेला होता. डोळ्यासमोर फक्त तोच दिसत होता. 

दुसऱ्या दिवशी सकाळी कॉलेज ला जायची तयारी केली.  अगदी जीवावर येऊनच. नवीन ड्रेस घालून जायची ही इचछा नव्हती. रडूच येत होते पण जेमतेम आवर घातला होता.  जड पायांनी आणि जड मनाने कॉलेज ला गेलो. सगळीकडे कालच्या बातमीची चर्चा त्यामुळे अजून भीती वाढत होती. माझी मैत्रीण जिचा वाढदिवस होता आदल्या दिवशी ती तर गळून गेली होती. आम्ही एकमेकांना त्या मित्राबद्दल विचारत होतो पण कुणाला काही माहीतच नव्हते. आशा वेळी वाईट विचारच जास्त येतात ना मनात. आम्ही दोघी कॉरिडोअर मध्ये उभ्या राहून गेट कडे पाहत होतो. दोघींच्या पोटात गोळा आला होता. कालपासून सतत देवाचा धावा सुरूच होता. त्याच्या सोबत येणारे हीकुणी ही आले नव्हते म्हणून डोळ्यात प्राण आणून आम्ही दोघी गेट वर नजर ठेवून होतो.  आणि नेहमीप्रमाणे अगदी कॉलेज भरता भरता आमच्या त्या मित्राने गेट मधून एन्ट्री केली. हुश्श!! जीव भांड्यात पडला. आम्हा दोघींच्या डोळ्यात पाणी होते. आमचा मित्र सुखरूप होता आणि तो नेहमीप्रमाणे खालून हसत हसत आम्हाला हात करत होता. त्याच्या हातात आमच्यासाठी गिफ्ट होते. पण त्याहीपेक्षा अनमोल गिफ्ट देवाने आम्हाला दिले होते. आपोआपच आमचे हात जोडले गेले देवाचे आभार मानायला.

त्यावेळी त्याला पाहून झालेला आनंद शब्दात सांगणे फार कठीण. आजही वाढदिवसाच्या दिवशी तो प्रसंग आठवला की डोळ्यात पाणी, अंगावर शहारे आणि ओठावर हसू या तिन्ही गोष्टी एकाच वेळी असतात.