दीप्ती मदाने ....एक गोड मैत्रीण

१३ फेब्रुवारी २०१५ मी अष्टविनायक ला निघाले होते. बोरिवली ला बस पकडली ट्रॅव्हल्स ची. अंधेरी सांताक्रूझ दरम्यानं एक मुलगी चढली माझ्या बाजूच्या रांगेच्या खिडकीच्या सीट वर बसली. तोंडाला स्कार्फ गुंडाळला होता. बस मध्ये आल्यावर तिने तो सोडला.  बॅग वैगेरे ठेवून झाली. आम्ही एकमेकींकडे पाहून एक स्माईल दिले ही आमची पहिली ओळख.

नंतर जास्त काही बोलणे झाले नाही. महडचा श्री वरद विनायकाच्या दर्शनासाठी आम्ही उतरलो. ती माझ्या पुढेच होती. बस मध्ये चढल्या पासून ती सतत मोबाईल वरच होती. देवळात ही तिचा फ़ोन सूरुच. लाईन पुढे गेली तरी ही तिथेच. मला थोडा राग आला होता देवळात तरी मोबाईल ठेवायचा.  दर्शन झाले आम्ही बाहेर आलो. तिथे नाश्ता करायला थांबलो. तेव्हा ती माझ्या शेजारी बसली होती तरीही आमचे जास्त काही बोलाणे झाले नाही. फक्त हाय हॅलो इतकेच. 
पुढचा गणपती होता पालीचा श्री  बल्लाळेश्वर. तासाभराच्या प्रवासानंतर आम्ही पालीला पोहोचलो. देवळात आमचे दर्शन झाले आणि आम्ही निघणार होतो इतक्यात ही खिडकीतून  आमच्या टूर मॅनेजर ला हाक मारताना दिसली. पण त्याला काही ऐकू गेले नाही. मी तिला विचारले "काय झाले? "ती म्हणाली "अगं! मी पत्रिका ठेवायला आलेय देवळात आणि पत्रिका गाडीतच विसरले आता जाऊन आणायला उशीर होईल". मी म्हटले "थांब ,आपण बोलू त्याच्याशी ". मॅनेजर ला हाक मारली मी माझ्या दणदणीत आवाजात, पुढच्या मिनिटाला तो हजर. जरा आढेवेढे घेतले त्याने उशीर नका  करू , लवकर या वैगेरे. पण आम्ही त्याला थोडा दम भरला तसा तो तयार झाला. आम्ही सगळे बस कडे निघालो ती धावत जाऊन पत्रिका घेऊन आली आणि देवळात देऊन आली. ती बस मध्ये आल्याबरोबर थँक्स म्हणाली. बस मध्ये आमच्या सीट सामोरा समोर होत्या त्यामुळे थोडे फार बोलणे झाले.

आम्ही परत महड ला आलो जेवायला. त्यावेळी मात्र ती माझ्या सोबतच होती. त्यावेळी मग आमचा खऱ्या अर्थाने संवाद सुरू झाला. तिचे नाव होते दीप्ती मदाने . मूळची नाशिक ची ही मुलगी . मुंबई मध्ये नोकरी साठी आली होती आणि मैत्रिणीसोबत अंधेरीला रहात होती. आता तिचे लग्न ठरलं होते. मुलगा बाहेरगावी राहणारा होता लग्नानंतर ती ही त्याच्यासोबत जाणार होती. तिच्या सतत फोनवर असण्याचे कारण माझ्या ध्यानात आले. आता ती अष्टविनायाकाला पत्रिका ठेवायला आली होती.

बोलायला खूप गोड होती. सुरवातीला मला ती थोडी मॉड आणि अखडू  वाटली पण जेव्हा तिच्याशी बोलायला लागले असे वाटत होते की किती वर्ष आम्ही एकमेकींना ओळखतोय.

संध्याकाळी आमची गाडी जेव्हा एका पेट्रोल पंप वर चहा प्यायला थांबली तेव्हा तिने मला विचारले " तू नेहमीच अशी सजून असतेस का?" मला हसायला आले म्हटले " नाही ग,  देवाला आलेय ना म्हणून". म्हणे मला नाही जमणार असे. खरेच एक साधा कुर्ता आणि सलवार , पण त्यातही खूप गोड दिसत होती ती. त्यादिवशी रांजणगावच्या श्री  महागणपतिचे दर्शन करून आम्ही निघालो. आम्ही भाजलेले शेंगदाणे घेतले. मला वाटले होते की ती खाईल की नाही. पण आवडीने खाल्ले. तिचा घसा दुखत होता म्हणून मी तिला आल्याची गोळी दिली होती. नंतर तिनं अजून एक मागितली आणि म्हणाली चालेल ना मागितले तर. 

दुसऱ्या दिवशी सकाळी आम्ही आधी थेऊरच्या श्री चिंतामणी ला  गेलो. दर्शन करुन आल्यावर तिथे चणे शेंगदाणे वाल्याची गाडी होती  , तिला ते रंगीत  वाटाणे  खायचे होते पण मी म्हटले "घसा दुखतोय मग का खातेस?" मग ती म्हणाली की "चणे खाते " पण शनिवार म्हणून मी तिला ते ही घेऊ दिले नाही. ती ते ही अगदी आज्ञाधारक मुलीसारखे ऐकत होती. तिथून आम्ही सिद्धटेक चा श्री  सिद्धिविनायक केला मग पुढे मोरगाव च्या श्री मयुरेश्वराच्या दर्शनाला गेलो.  त्या दिवशी व्हॅलेन्टाईन डे होता म्हणून आम्ही तिला खूप पिडत होतो.  त्याच दिवशी संध्याकाळी आम्ही जेजुरीच्या श्री  खंडेरायाच्या दर्शनाला  गेलो. मला वाटतं होते की मला नाही चढता येणार. पण पूर्ण गड  चढे पर्यंत दीप्ती  माझ्या सोबतच होती. ती पुढे जाऊ शकत होती पण नाही गेली. आम्ही जेव्हा खाली उतरत होतो ना तेव्हा एका दुकानात खंडोबाची गाणी लावली होती , हल्ली जे नवीन  म्युझिक अल्बम येतात तशी. तर ही त्या दुकानासारमोर टीव्ही पाहत थांबली. मी तिला चल म्हटलं तर म्हणे थांब मला आवडलं गाणे नाचावेसे वाटतेय. मला खूपच हसायला येत होते. एकदम लहान मुलीसारखी बोलत होती ती. जेजुरी नंतर प्रति बालाजी करून आम्ही हॉटेल ला परत निघालो. आता उद्या आमची ट्रिप संपणार होती ती म्हणाली की "किती पटकन दोन दिवस संपले कळलेच नाही. फक्त उद्याचा दिवस मग आपण भेटणार नाही , मी रात्री येते तुझ्याकडे गप्पा मारायला". आम्ही साधारण ९- ९.३० ला हॉटेल ला पोहोचलो.  तिची रूम तिसऱ्या मजल्यावर होती आणि माझी पहिल्या. ती पुढे गेली मी जिने चढत होते इतक्यात काउंटर  वर आमच्या मॅनेजर ला कुणीतरी विचारले की रूम नंबर ३०१  मध्ये कोण आहे तुमचे? त्यांचे पार्सल आहे. मला पटकन आठवलं अरे ही तर दीप्ती ची रूम. मी मॅनेजर ला सांगितलं. तो दीप्ती ला हाक मारायला लागला. मी धावत वर गेले ती जिन्यातच होती तिला सांगितले "दीप्ती. अगं! तुझ्यासाठी पार्सल आले आहे." ती मला म्हणाली की "सकाळपासून पिडते आहेस ते पुरे नाही का? आता अजून हे काय नवीन" मी म्हटले "अगं! आपले मॅनेजरच बोलले काउंटर वर पार्सल आलेय दीप्ती चे".  तरी तिला विश्वास बसत नव्हता. शेवटी मॅनेजर ने ते पार्सल आणून दिले तेव्हा तिला विश्वास बसला. आकाशी निळ्या रंगाच्या परडी मध्ये चॉकोलेट, गुलाब आणि ग्रीटिंग होते. ते बघून ती खूप खुश झाली. तिच्या होणाऱ्या नवऱ्याने मेहुल ने अमेरिकेत राहून भारतात तिच्या साठी व्हॅलेन्टाईन डे चे गिफ्ट पाठवलं होते. ते पाहून तिच्या चेहऱ्यावरचा आनंद पाहण्यासारखा होता.  रात्री जेवायला सगळे जमलो तेव्हा तिची खूप फिरकी घेतली होती. मी रात्री ११.३० पर्यंत तिची वाट  पहिली पण ही काही आली नाही.  'का?? ते सांगायची गरज नाही ना!!!

तिसऱ्या दिवशी सकाळी दोन गणपती करून आम्ही परत मुंबई गाठणार होतो. माझी तयारी झाल्यावर मी दीप्ती ला बोलवायला गेले. पहाटे ३.३० पर्यंत मेहुल शी गप्पा मारून झोपल्यामुळे बाई उशिरा उठल्या. तरी पटकन तयार होऊन ती नाश्त्याला आली. तिथे ही तिला गिफ्ट वरून सगळे सतावतच होते. साधारण ७.३० ला आम्ही निघालो तिने  सकाळी आम्हाला सगळ्यांना चॉकोलेटस दिली. आम्ही घेत नव्हतो ते तिचे गिफ्ट होते ना. पण तिने बळेच दिली. मग ओझरचा श्री  विघ्नेश्वराचे  दर्शन झाल्यावर आम्ही दोघीनि वडापाव आणि आईसक्रीम खाल्ले. तिथून पुढे आम्ही लेण्याद्री श्री गिरिजात्मज ला गेलो. तिथे ही ती पूर्ण वेळ माझ्यासोबतच होती. आज आम्हाला आठवण झाली की ह्या तीन दिवसांत आम्ही एकही फोटो काढला नव्हता. तिथे आम्ही मोजून एक दोन फोटो काढले. आमचा परतीचा प्रवास सुरु झाला. आता एकमेकींना सोडून जाणार म्हणून चुटपुट लागली होती. आम्ही आता परत भेटण्याचे चान्स कमीच होते. ती लग्नानंतर अमेरिकेत जाणार होती. तसे तिने लग्नाचे आमंत्रण दिले होते. पण लग्न नाशिक ला असल्यामुळे ते ही जवळजवळ अशक्य होते मी जाणे. ठाण्याला मी उतरले , शेवटचे टाटा बाय बाय झाले. बऱ्याच छान छान आठवणी घेऊन आम्ही घरी परतलो. एखाद्या लहान बहिणीने मोठ्या बहिणी सोबत करावा असा पूर्ण प्रवास आम्ही एकमेकांसोबत केला.

दोन तीन दिवस झाले तिचा ही काही मेसेज नाही आणि मी ही केला नाही. मला वाटले विसरली बहुतेक.  मी तिला फेसबुक वर शोधले. तिला फ्रेंड्स रिक्वेस्ट पाठवली. आणि सहज म्हणून तिचे फोटो पाहायला लागले. नॅशनल स्टॉक एक्सचेंज मध्ये ती नोकरी करते इतके ठाऊक होते. पण त्याच्याशिवाय ती एक उत्तम गायिका ही आहे हे मला तिचे फोटो पाहिल्यावर कळले. ती क्रिकेट ही खेळते. इंडियन आयडल मधल्या राहुल वैद्य  बरोबर तिने गाण्याचा कार्यक्रम केला होता. तिच्या गाण्यांचे अल्बम ही प्रसिद्ध झाले होते. आणि महान संगीतकार यशवंत देव यांच्याकडून तिला पुरस्कार ही मिळाला होता. बापरे!!! किती हुशार आहे ही मुलगी.. इतकी मोठी असून तिने त्याचा मोठेपणा कधीच मिरवला नाही. मला खूप छान वाटले की अशी मैत्रीण मला मिळाली. पण नंतर विचार केला की मी तिला हे करू नको ते करू नको सांगत होते काय विचार केला असेल तिने?  एकदा मनात विचार आला रिक्वेस्ट कॅन्सल करावी. नंतर म्हटले नको थोडी वाट पाहू आणि मग करू.

तिने माझी रिक्वेस्ट स्वीकारली. फेब्रुवारीच्या शेवटच्या आठवड्यात तिची लग्नपत्रिका आली. आणि लग्नाच्या  ३-४ दिवस आधी तिचा मेसेज आला नक्की ये असा. लग्नाला जाणे काही जमले नाही. पण नंतर तिचे आणि माझे मेसेजेस वर बोलणे सुरू च राहिले. ती अमेरिकेत गेल्यावर तिने तिचा तिथला नंबर ही मला आठवणीने दिला. तिची आई होण्याची चाहूल लागताच तो ही मेसेज केला तिने की मिलन तू मावशी होणार. आणि मी नेहमी प्रमाणे तिला अभिनंदन करून मग १०० सूचना दिल्या तिला.  अशी ही आमची तीन दिवसांची मैत्री आणि आता ती कोसो मैल लांब पण असे वाटते की किती जवळ आहोत आम्ही.

तिचा नवरा मेहुल मी काही पाहिले नाही  प्रत्यक्षात त्याला पण तो ही तिच्यासारखाच मनमिळावू असणार . फोटो मधून तसे जाणवते. आणि आता त्यांच्या संसारवेलीवर छोटेसे फुल आलेय " रुही" . खूप गोड मुलगी. दिसायला सेम टू सेम मेहुल. ( असा माझा अंदाज). हल्लीच दीप्ती ने ती रियाज करताना आणि रुही ते ऐकतानाचा व्हिडिओ टाकला. रुही इतक्या तन्मयतेने तिचे गाणे ऐकत होती की ते पाहताच माझ्या मनात आले की रुही बहुतेक बोलायला नाही तर  डायरेक्ट गायलाच लागेल. आतापर्यंत आम्ही ऑल राऊंडर दीप्ती पहिली , थोड्या वर्षांनी आपण सगळे ऑल राऊंडर रुही पाहू.  दीप्ती तुला, मेहुल आणि रुही ला माझ्याकडून खूप खूप शुभेच्छा. 

खरंच त्या गणपतीबाप्पा चे खूप आभार की त्यांनी इतकी गोड मैत्रीण मला दिली. कधी कधी अनेक वर्ष ओळख असून सुद्धा जी मैत्री होत नाही ती कधी अशा क्षणभराच्या ओळखीने होऊन जाते.   अजून एक योगायोगाची गोष्ट अशी की तिचा आणि माझा वाढदिवस, तिच्या लग्नाचा आणि माझ्या लग्नाचा वाढदिवस सगळे एकाच महिन्यात "मार्च".

दीप्ती तुझ्या वाढदिवसानिम्मित ही छोटीशी भेट माझ्याकडून... नक्की सांग हा आवडली का??